De Waarheid, het Eeuwige Bewustzijn, God ofwel Realiteit, de meesten van ons hebben het idee dat het iets mystieks is, wat we daarom geneigd zijn buiten onszelf te zoeken. Zelfs wanneer we weten dat dat niet klopt. Wanneer we weten dat het alles is en dus ook dat wat we zijn.
We hebben er over gelezen in boeken of iemand er over horen vertellen. Misschien hebben we het zelfs ervaren. Wat meestal overblijft, is slechts een concept waardoor we het tot iets maken wat los staat van wie we zijn. Alsof het iets geheimzinnigs is als een verborgen schat, een soort mysterie dat we op te lossen hebben.
We zoeken naar signalen en tekens om tot de juiste code te komen die de deur naar het mysterie opent. Vaak gaan we helemaal voorbij aan het gegeven dat het overal om ons heen is. De stoel waarop we zitten, de lucht die we in ademen, ons lichaam, de persoon naast of tegenover ons in de bus of bij de kassa in de supermarkt, de gehele supermarkt, inclusief parkeerplaats en alles wat daar is.. “Nee, dat kan het niet zijn”, volgens het denken. “Dat is niet bijzonder genoeg.” Ons ‘ikje' is opzoek naar ervaringen en bewijzen die niet van deze wereld zijn; op zijn minst groots, exotisch en bij voorkeur extatisch.
Herken je dat? Als dat zo is, kom dan terug bij jezelf. Vanuit het ik- bewustzijn begint immers altijd alles met jezelf, met ik; ik wil … ik wil niet … ik denk… ik vindt … Maak daar gebruik van. Vraag je af wat is het waaraan ik refereer met 'ik' wat door deze ogen naar buiten kijkt? Wat is het dat kijkt? Wat is het dat hoort? Wat is het dat voelt? Probeer het niet te vinden maar beleef het door het te zijn.
Wees nu het kijken wat kijkt, het horen wat hoort en het voelen wat voelt. Wees de ervaring in plaats van het te begrijpen en het denken te kunnen vinden in een ervaring in de toekomst. Stop en kijk om je heen. Stop. Je kunt je er niet uit- of indenken. Dit is het! Hier en nu. Er valt niets aan te begrijpen. Het is stoppen. Niet als een vorm van doen. Het is geen proces. Het is een volledige en acute stop van het toekennen van realiteit en identificatie met het denken en de bijbehorende gevoelens. Pas dan kun je zijn en zie je je zelf in alles. Niet je persoonlijkheid maar je essentie. De realiteit van wat altijd en overal is. Je kunt het in alles herkennen. In alles wat je ziet, is dat wat je zoekt. In bloemen, dieren en planten, mensen, de auto, de prullenbak, het kerkhof en in jezelf.
"Stop en kijk om je heen. Stop. Je kunt je er niet uit- of indenken. Dit is het! Hier en nu."
De mind heeft de gewoonte om overal wat van te maken en dat geloof je dan waardoor je de Realiteit over het hoofd ziet. Zo vertelt het je ook dat je een iemand bent die beperkt is tot een lichaam met een brein. Maar wat jouw lichaam en de activiteiten van je brein ervaart, is die Éne. Het is het Leven zelf, de Oneindige Realiteit die door jouw ogen de wereld inkijkt en zichzelf (zonder dat het een zelf kent) in alles gespiegeld ziet.
Het is het Eeuwige Bewustzijn dat de ervaringen ervaart waarnaar we refereren met ‘mijn ervaringen’. Het is het één en hetzelfde Alles dat door alle levende wezens heen ervaart. Door dier, boom, bloem, plant, steen en mens. Het creëert ook dat wat niet leeft; fluitketel, fabriek, toilet, tafel of schilderij. Er is niets binnen of buiten Realiteit. Er is niets meer dan het Eeuwige en Oneindige Bewustzijn.
Als je dat ten diepste begrijpt dan weet je dat je het zelf niet hoeft te doen. Dat jij het ook niet kan doen. Er is geen jij of ik om ons leven te leven. Ons lichaam en ons brein is alleen een verschijningsvorm. Een fenomeen waardoor Bewustzijn, de Realiteit, het leven ofwel zichzelf ervaart. Je kunt dus voortdurend commentaar hebben op of een oordeel hebben over dat wat je je leven noemt, maar het verandert niets aan wat er gebeurt. Het maakt de ervaring alleen maar benauwd en onplezierig. We missen daardoor de schoonheid en ruimte van de ervaring. We hebben het toch te leven. Met of zonder kritiek. Kritiek wat meestal een vorm van weerstand is, staat garant voor een ervaring waaraan een vorm van leed kleeft.
Het mooie is dat als we het leven als een ervaring ervaren, die is zoals die is, de ervaring heel levendig en liefdevol wordt. Als we daar dan vervolgens mee samenvallen, want wat we ten diepste zijn is diezelfde levendigheid en liefde, dan ontstaan er ervaringen van een heel andere kwaliteit. Een kwaliteit die het begrip van je mind te boven gaan. De levendigheid en liefde van onze binnenwereld en onze buitenwereld zijn samengekomen. Dat betekent in werkelijkheid dat de door de mind gecreëerde illusie van verdeling wat een binnen- en een buitenwereld en dus een ik en de wereld, veinsde, tijdelijk of voor goed is opgelost. De cirkel van waarheid en liefde is rond; onze binnenwereld en buitenwereld worden ervaren als één in een dans die vrij is. Een dans die zichzelf danst. De betovering van weerstand is verbroken. Niet langer ervaren we geïsoleerd te zijn in een lichaam en is er alleen de Ene.
Een relevante vraag is:
Hoe is het mogelijk om Waarheid te willen ervaren als we gebruik maken van een mechanisme dat een illusie is?
Angelique Romeijn