voorbij de illusie van het persoonlijke zelf

Vrij van de beleving een solide zelf te zijn wat gevangen zit in een lichaam, blijk je de totale som van het Leven te zijn; de bron van blijvende vervulling en vreugde waarnaar ieder mens op zoek is maar wat niet te vinden is zolang de mind de wereld verdeeld in een persoonlijke binnen- en buitenwereld.

​

Het is het wegvallen van de chaotische en sociaal geprogrammeerde mind wat de illusie wekt dat er een zelf of een ik is dat moet overleven. Het is de ontdekking dat er nooit een entiteit in een lichaam heeft bestaan. Dat je niet bestaat zoals je dacht te bestaan. Je bent de totale som van het leven wat het leven ervaart via het lichaam wat je ‘mijn lichaam’ noemt. Alles is het leven zelf wat zichzelf ervaart door alle ogen van de wereld.  Dat is de realiteit. Wanneer we dat ervaren, niet als een filosofie maar werkelijker ervaren, ontstaat er een leven waarin we precies weten wat we moeten weten in ieder moment en dus niet langer in toekomst en verleden leven. We vallen samen met het leven op een heel onpersoonlijke en sobere manier die tegelijkertijd heel magisch en vervullend is. Het voelt heel ontspannen en natuurlijk omdat het onze natuur is. Het is de rust, ruimte en vrijheid waarnaar iedereen verlangt. 

 

Het is het proces van spiritueel ontwaken naar volledige verlichting; het Leven bevrijdt van de illusie van het persoonlijke zelf, belichaamd als mens. Het is het samenkomen van onze oneindige Goddelijke natuur en ons eindige individuele mens-zijn waardoor we beide aspecten overstijgen en tegelijkertijd meer mens worden dan ooit tevoren. Een enorme paradox. Onbegrijpelijk voor de mind maar heel logisch en natuurlijk wanneer dat ervaren wordt.